آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم

آذر عباسی

داستان استان و برتری برخی از محصولات تولید خود زنجان چه از نظر کمی وچه از نظر کیفی  در کشور می باشد که علاوه بر مردم عادی حتی ما رسانه ای ها هم از وجود این کارخانه ها بیخبر بودیم.

اخیرا صنعت و معدن و تجارت نشست خبری دراستا ارتقا فرهنگ مصرف کالای ایرانی و حمایت از تولیدات استان برگزار کرد. که این پویش به صورت پایلوت نخستین بار در سطح ملی و استان برگزارمی گردد.

چند سوال بابت این موضوع وجود دارد؟

اینکه زنجان با وجود اول بودند در تولید شوینده و مواد بهداشتی و پوشاک ،تولید انواع پارچه ،محصولات ساختمانی،دستمال کاغذی ، آب معدنی ،بلوریجات ،قاشق و چنگال با برند اصتیل ایرانی ،کاغذ و مقوا ، کفش و تولید لامپ و روشنایی در سطح کشور جزو برترین ها و بهتر ترین است !سوال اصلی اینجاست ؟!چرا تا به امروز نام و گفتمانی در این باره صورت نگرفته است ؟!

وقتی محصولی در بازار نیازمشتری را تامین میکند و مصرف کننده سالهای سال از یک شرکت و یک برند خرید عادت گونه می کنند نشان از رضایت مندی آن مشتری می باشد.در خصوص محصولات چون پارچه جین و تبدیل مارک سرجین به جین زنجان و همچنین برترین در تولید سیگار را عنوان میکنند ،همگی اینها نشان از برندینگ بودند و تقاضای بازار و مصرف کننده  و نوعی اقناع بازار داخلی می باشد  .

 از طرفی بایستی توجه داشته باشیم که هر کدام از این ها از فیلترها و استاندارهای داخلی و خارجی گذشته اند تا بتوانند تاییدیه و لوگوی همه اینها را زیرمحصولات خود بچسبانند.

مسئله مهم این است که چرا تبیین و روشنگری در خصوص اطلاع رسانی و آگاهی بخشی برای مردم استان صورت نگرفته است و حتی در هیچ رسانه و تریبونی این تولیدات که از قضا بعضی از آن محصولات حیاتی و استراتژی برای استان و کشور  می باشد کسی چیزی نگفته است !

هر چند در همان نشست خبری گلشنی رئیس صنعت و معدن و تجارت استان با تاکید براینکه ما نباید به بهانه محرمانه نگهداشتن اطلاعات از مردم و جامعه آنها را از وجود این شرکت ها و محصولات با کیفیت محروم کنیم و ولی بیشتر به نظرمی رسد با این کارکه مصداق ضرب المثل اب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم هستند.

ما استاد فرصت سوزی ها هستیم

زنجان با دارا بودند این میزان از تنوع کالای داخلی با کیفیت و قابل دفاع چرا نتونستیم خریدار داخلی را از وجود انها اگاه سازیم ؟!در جلسه هم اندیشی سازمان صمت با رسانه ها بارها از طرف رسانه ها و خود ریاست صمت مطرح گردید که گفتن و تبلیغ از داشته ها چیز بدی نیست و زیانی به امنیت صنعت ما نخواهد داشت و چرا ما نمی توانیم از فرصت ها و پتانسیل ها و ظرفیت های برای توسعه و رشد استان استفاده کنیم؟

شناسایی محصولات استان و اشنایی با اصناف و حتی خود مردم در گره رسانه ای بودند است و همچنین برای ارتقا کمی و کیفی این چنین موضوعاتی اگاهی بخشیدن موثرترین راه کمک و حمایتی می باشد! اینکه چرا مسئولین ما سالها از عرضه داشته ها و موجودی ها طفره می رفتند می توان گفت که با این تفکر سنتی بیشترین آسیب را  به صنعت و تولید و عرضه و صادرات کشور زده اند و خود بی خبر هستند.

در نشست هم اندیش در جهت اجرای پویش ملی خرید کالای ایرانی سه گزینه بومی بودند و فراگیری و ایجاد انگیزه برای مصرف کننده جزو فراینده این چالش بود . علاوه بر همه باید توجه داشت که این باایجاد نگاه نو و خلاقانه و توجه به سلیقه مصرف کننده در کنار بروز بودن ، بومی و فراگیری محصولات می تواند باعث فخر و مباحات عمومی و ملی گردد.

در آن نشست دو نکته قابل تعامل بود یکی اینکه گلشنی با اشاره به فراگیری یک محصول و زنجیر تولید گفت: دولت،اصناف،رسانه ها،مردم،تولید کننده و در نهایت تامین کنندگان شش حوزه این فراگیری است. که این سازمان به عنوان خط رابط بین همه انها برای هم افزایی و همراهی تلاش خواهد کرد.

دوم اینکه زنجان به عنوان پایلوت برای پویش حمایت از تولیدات داخلی و استانی خواهد بود گلشنی تاکید کرد و گفت: تغییر نگاه و کار فرهنگی از خود کار سخت تر است و از انجای که ما استاد فرصت سوزی ها هستیم و داشته ها و پتانسیل خود و استان و دستاوردهای خودمان را نادیده می گیریم و دائم بر سر نداشته ها و اشتبهاتمان خودمیزنیم ولی بایستی این را هم در نظر داشته باشیم و برای بهتر بودن همه توان خود را به کار بگیریم و در این بین نوع ارائه در کنار توجه به سلیقه مردم صرفا از مسیر جدید و پویا مسیر خواهد بود و بایستی به دور از کلیشه گوی و شعار زدگی عمل کنیم.

حال بماند که برای اجرای همین پویش کمی دیر و نابه هنگام به لحاظ اداری و تغییر مدیرتی استان روبه روست ولی همین قدر که برای پویش فرهنگی به رسانه ها اعتماد کردند و از انها برای شعار جشنواره ای درجهت ایجاد انگیزه و اگاه بخشی عموم مردم تعبیه کرده اند جای بسی امیدواری است.

امید و خرید از تولیدات فرزندان این مرز و بوم کافی بود تا به داشته هایمان افتخار کنیم و  بخریم و این را به یاد داشته باشیم که هر جامعه ای با اندیشه و عمل به توسعه می رسد ، “تو مرا بخندان” ، “فرصتی برای خودمان “، “خودمان برای خودمان” کافی بودیم ولی نگفتند که ما همدیگر را داریم و به آن ببالیم .